Terug in Nederland is mij vaak de vraag gesteld “Hoe gaat het nu verder met het zeilen ?”

De laatste dagen van het zeilen in Griekenland dit seizoen gaan van Assos (Kefalinia) rondom Levkas naar Preveza en de binnenzee Amvrakikos Kolpos.

De hitte  van augustus is voorbij, het zeewater is nog 27 graden Celsius, de maand september in Griekenland is prachtig.

Zeilend over de Ionische Zee, langs de Griekse kust en de vele eilanden is er veel te zien. In deze beeld-blog een sfeer impressie.

Onderweg kom je veel zeilers tegen. Tijdens ons verblijf in de haven van A Coruña in Spanje bijna 2 jaar geleden maakten we kennis met Henk en Houkje die wonen op hun prachtige catamaran Wahoo. Op de foto hierboven ligt de Wahoo voor anker vlak buiten Frikes in misschien wel de mooiste baai in de verre omtrek.

We zeilen nu van Killini (Peloponnesos) weer naar Ithaca, een oversteek van ongeveer 35 mijl. De eerste uren is het windstil, en moet de motor aan. Later staat er ongeveer 5 kopen wind en kunnen we zeilen. Een mijl of 10 ten zuiden van Ithaca neemt de wind in twintig minuten toe van 4 naar 25 knopen. We gaan grootzeil en genua reven en lopen 7 knopen vaart. Even later neemt de wind toe tot 30 knopen en draaien we de genua helemaal in. 

Van de haven by Frikes op Ithaca gaan we op 25 juli 2021 om de noord, tussen Ithaca en het naastgelegen Kefallinia door naar de haven van Eufemia (Kefallinia). Onderweg zien we veel luxe motor schepen, die voor anker liggen in dit relatief beschutte vaarwater.

We liggen aan de kade van het kleine vissersdorp Frikes, aan de noord-oost kant van het eiland Ithaca.

We zeilen van Igoumenitsa (Griekenland) westelijk richting het eiland Corfu en genieten van het mooie weer en een zwakke wind, 2 Beaufort.  

Wat vinden dieren van zeiljachten?

Bij het diner hebben we over en weer complimenten uitgedeeld. Dat is leuk om te doen, aangenaam om te krijgen en kost helemaal niets. Dat zouden we met zijn allen meer moeten doen. De posters van ‘Loesje’ roepen al jaren op tot een blijere samenleving, en wellicht dat dagelijkse complimenten daar bij kunnen helpen.

Een klein eiland dat beroemd is om de olijventeelt: Paxoi.

Marttje, Maaike Grytsje, Sjouke Lute en Laurens Hendrik moeten nog even naar de boot komen. Dat gaat als volgt. De avond tevoren krijgen ze een warme maaltijd van René bestaande uit kip met pesto uit de oven Margreet en worden dan door René met onze eigen auto naar Schiphol gereden. Daar gaan we in een hotel, en rijdt René weer terug.

Melancholisch namen we afscheid van de Bleu Magenta in augustus 2020. Ons trouwe schip dat ons helemaal van Nederland naar Griekenland gebracht had. Zoveel moois onderweg, zoveel onvergetelijk ervaringen, zoveel bijzondere mensen ontmoet.

Een jaar lang op zee - hoe zijn we daartoe gekomen?

Na drie dagen keihard werken om de Bleu Magenta en de Minimagenta klaar te krijgen voor opslag gaat op 5 augustus ons chip uit het water bij Aktio Marina. Op de volgende foto's kunt u zien hoe dat in zijn werk gaat.

Meganisi is een klein Grieks eiland in de Ionische Zee en ligt ten oosten van Levkas. Het heeft een zeer bijzondere vorm - met heel veel baaien. Ook ligt het goed beschut tegen de westenwinden die hier vaak in de middag waaien. Daardoor is het een perfecte plaats voor ankeren. 

Van Kryoneri is het nog een eind naar Preveza - vandaag doen we een stuk westwaarts tot we echt op de Ionische Zee komen ter hoogte van rotseiland Oxia.

Prijs de dag niet voor het avond is.

"Het is niet iedereen gegeven naar Korinthe te zeilen."

René en Margreet willen graag de oude Griekse tempel in Delphi bezoeken. Hier was ooit het fameuze Orakel van Delphi - een dame die visionaire uitspraken op verzoek van bezoekers deed. 

We willen vandaag graag ankeren bij een WOW-plek. Iets met een X-factor. Sjouke Luke bestudeert de kaart en de Griekse Wateren Pilot en komt dan met de aanbeveling om naar de archipel van de Alkoniden te varen, een eilanden groep in de noordoostelijke hoek van de Golf van Korinthe. Het is 12 mijl varen en vrijwel windstil weer dus moet de motor aan.

We zijn door het Kanaal van Korinthe heen en varen nog ongeveer 10 mijl door naar het westen naar het havenstadje Kiato - hier ligt het veel rustiger dan in het rumoerige Korinthe. Er is een marina en een stuk voor grote schepen, waar welgeteld een oude sleepboot ligt (die uiteraard Heracles heet), en een vissersboot. De rest van 200 meter kade is helemaal leeg. We speuren de kade af en zien een Electra-paal. Daar gaan we aanleggen - en verhip - één van de vier aansluitingen werkt en zo hebben we stroom. Een havenmeester komt niet opdagen dus het is ook nog allemaal gratis.

Vandaag bereiken we een belangrijke mijlpaal - we gaan door het kanaal van Korinthe - vanaf de Aegean Sea naar de Golf van Korinthe die bij Patras uitstroomt in de Ionische Zee. 

Vanaf Poros varen we naar het eilandje Agistri, wat ten westen van het veel grotere Aegina ligt. We moeten eerst op de motor en kunnen later zeilen.

Er staat een lekkere wind als we van Ermioni richting Poros zeilen. Eerst moeten we met lange slagen laveren langs het eiland Hydra (Idhra).

We hebben een Octopus tussen het schip en de kade!

Van Koládhia zeilen we naar een ander stadje op hetzelfde schiereiland. Dit stadje heet Ermioni en ligt ten oosten van Koládhia. Om er te komen moeten we rond het schiereiland varen en komen daarbij langs Portokkeli, waar we eerder voor anker lagen, en het eiland Spetsai, waar we eerder in de haven gekeken hebben. Het is wederom erg druk met schepen tussen Spetsai en het vaste land.

Als we uit de haven van Navplion willen varen zien we een grote en vreemd gevormde wolk - is er slecht weer op komst?

Vanuit Koládhia zeilen we over de Golf van Argolikós naar Navplion. Het is een lekkere tocht die we bij een lichte koelte aan de wind kunnen zeilen. Bij warm weer is een aan-de-wind-koers erg prettig omdat je dan zelf maximale verkoeling krijgt van de wind. We zeilen langs een aantal eilanden met steile hoge rotsen.

Vandaag is het wasdag - we hebben stroom van de kade in Koiládhia en volle watertanks, de zon schijnt fel, dus de natuurlijke droger doet het vandaag ook uitstekend.

De volgende ochtend straalt de zon weer als we verkwikt wakker worden. Er gaat toch niets boven een rustige ankerbaai.

We laten de extravaganza van zeer grote en dure jachten bij Spetsai achter ons en varen een paar mijl verder naar Porto Kheli. Dan merken we dat we op de snelweg zitten - veel schepen gaan hier op volle kracht voorbij. Het lijkt alsof je hier geen moment mag verliezen - maar of je daar een relaxt vakantie gevoel van krijgt lijkt mij twijfelachtig. 

Net voor we weg willen - is er een groenteman in het dorp Gerakas. In een grote auto met laadbak liggen allerlei groenten die langs de weg worden verkocht. Marttje koopt er kousenband en een Griekse groente die wat op spinazie lijkt. 

Het is vandaag de 365e dag van onze zeiltocht - naar normale maatstaven zijn we dus precies een jaar onderweg. Maar omdat 2020 een schrikkeljaar is, kunnen we pas morgen de eerste verjaardag van onze tocht vieren. We besluiten er een feest van twee dagen van te maken.

Gisteren in de schemering zagen we de rots van Monemvasia alleen in contouren. Vandaag in volle glorie onder de stralende zon. Vandaag zijn we precies 365 dagen onderweg!

Na het sfeervolle Porto Kayio komt de praktische kant weer boven - het wordt heet en we moeten weer gaan wassen. Dat kan in Gythion, aan de noordkant van de golf waar we nu zijn. Het is een prachtig rustig tochtje en de kinderen zeilen de boot terwijl de schipper een dutje doet.

Porto Kayio is een kleine baai tussen de bergen in het zuiden van de Peloponnesos. We maken een ochtendwandeling onder een stralend blauwe hemel.

De dag begint in Koroni met een mooie zonsopgang.

De Volvo Oceaan Race - met belachelijk snelle zeilboten de wereld rond.

Waarom zijn wij een jaar aan het zeilen? 

Vandaag varen we van het mooie Pylos via het stadje Methoni naar het eiland Nisos Sapientza, een tochtje van 15 mijl. Pylos is een prachtige plek - daar komen we graag nog een keer terug. Eerst verleggen we de boot naar een ander stuk van de kade om water te tanken. Daarvoor moet je bellen met een nummer wat met viltstift op een groene kist is geschreven - en binnen 10 minuten is de water-man er. Geen wonder, want we leven nu in het waterman tijdperk.

In de vroege ochtend zon laat Pylos zich van haar beste kant zien. Wandelt u even mee?

We gaan in een paar weken een rondje om de Peloponnesos zeilen. De Peloponnesos is een stuk van het vaste land van Griekenland, maar toch kun je eromheen varen. Dat komt door het kanaal van Kórinthos.

We liggen in de haven van het stadje Zakinthos op het eiland Zakinthos. Naast ons liggen een stuk of 15 zeiljachten. Verder zijn er passagiersschepen die in het hoogseizoen excursies met toeristen doen - momenteel wordt aan deze schepen nog onderhoud gedaan.

Wat is het verschil tussen Griekenland en Noorwegen?

Het begon met het idee om van Corsica naar Griekenland te zeilen. Een afstand van 700 mijl, ofwel de afstand van Amsterdam tot de Spaanse grens. De inschatting was 7 dagen op zee.

Donderdag  2 juli.

Woensdag 1 juli 2020.

Zaterdag 27 juni.

Zondag 21 juni 2020.

Zaterdag 20 juni.

Vrijdag 19 juni.

Donderdag 18 juni.

Woensdag 17 juni, de zon komt op en de vissers varen uit om te gaan vissen.

Dinsdag 16 juni.

Maandag 15 juni.

Het is nu zondag 14 juni 2020 laat in de avond. We varen op de Ionische zee voor de laatste etappe van 235 mijl van de ankerplek bij Capo Spartivento naar het Griekse eiland Zakínthos. Onze grondkoers is pal oost (090 graden).

Als we Italië achter ons laten is dit het laatste wat we van de Laars van Italië zien.

Zaterdag middag 13 juni 2020, 14:00.

Vrijdag avond 12 juni 23:00.

We hebben weer diesel! 

Op vrijdag ochtend 12 juni 2020 (na drie goede nachten slapen sinds onze aankomst) besluiten we dat we gaan proberen diesel te tanken. Dat hadden we ook gemogen in Ustica, maar was niet uitvoerbaar omdat de pomp aan te ondiep water lag. We moeten 3.5 mijl varen naar Lipari.

Steigerdienst Bleu Magenta betreedt nu ook territoriale wateren van de Aeolische eilanden

In de vroege ochtend van woensdag 10 juni, rond 07:00 hebben we de Bleu Magenta vastgemaakt aan een boei in een zandbaai aan de voet van Vulcano, één van de Aeolische eilanden ten noorden van Sicilië (Italië).

Dinsdag avond 9 juni 2020 werden we verschrikt door windhozen ten noorden van het vulkaan eiland Filicudi. Gelukkig waren wij aan de zuid kant van Filicudi en liep het voor ons met een sisser af. De wind die we kregen was maar 13 knopen, windkracht 4. Daarna viel de wind weer weg.

Het is dinsdag avond 9 juni 2020. We varen inmiddels continue sinds zaterdag 6 juni zeer vroeg. Tijd voor wat ontspanning. De vulkanen worden prachtig belicht door de ondergaande zon en de wolken eromheen geven het een mystieke uitstraling.

Maandag avond 8 juni 2020

Maandag middag, 8 juni 2020

Zondag ochtend (7 juni 2020)

Zaterdag avond 6 juni 2020

Uit betrouwbare bronnen heeft persbureau Bleu Magenta vernomen dat aan boord van zeiljacht Bleu Magenta er een moordlustige Muggenmaffia rondloopt. 

Zaterdag middag 6-6-2020

Zaterdag 6 juni 2020.

Na 3 maanden wachten in Porto Vecchio hebben we besloten het erop te wagen en over te zeilen naar Griekenland.

Vanuit de haven van Porto Vecchio is het een kleine afstand tot de monding van een rivier die bij de baai Stabiacciu in de zee stroomt. 

We hebben nu 81 (!) dagen in de haven van Porto Vecchio gelegen. De hoogste tijd dus weer voor een zeiltochtje. Fransen mochten sinds 11 mei weer varen, mits niet verder dan 100 kilometer van de thuishaven. Wij varen niet onder Franse vlag dus gelden voor ons aparte regels. Onder buitenlandse vlag varende plezier schepen mogen geen enkele Franse haven aanlopen. Omdat wij al voor de lockdown in Porto Vecchio zijn aangekomen wordt dit voorlopig als onze thuishaven aangemerkt en mogen we de haven verlaten, wat varen en dezelfde  haven weer aanlopen.

We hebben een week een auto gehuurd en hebben daarom de afgelopen dagen veel kunnen zien van het mooie Corsica. Vandaag staat op het programma een afwisselende route naar Propriano. De route leidt door een vallei tussen twee bergen naar de zuidkust. Daarna volgt een adembenemend mooi gedeelte met steeds uitzicht over de zee via een weg die slingert langs de bergen aan de zuidwest kant van Corsica.

Wat is nu een betere vorm van gymnastiek dan een waterdans op een zandige bodem in de Corsicaanse zee en in het volle licht van de felle zon?

De kust van Corsica is prachtig - rotsen, stranden, kliffen, water in allerlei tinten blauw. Een overdaad aan bloemen. Vandaag een selectie van de meest markante gedeelten van de kust van Corsica. Let op de verschillen in vorm en kleur van de rotsen.

De zuidkaap van Corsica is Capo Pertusato, een paar kilometer van de vestingstad Bonifacio. De rotsen op deze plek zijn totaal anders dan op de rest van Corsica - geen graniet of vulkanische rots, maar witte krijtrots. De stad Bonifacio is er bovenop gebouwd.

De afgelopen dagen heeft het een paar keer geregend. Dan ziet de haven er zo uit: kringen in het water, veroorzaakt door regendruppels.

“Corona heeft een economische crisis veroorzaakt”, zo lees ik in de kranten.

In een eerdere blog heb ik u veel bloemen laten zien die bij de zoutpannen van Porto Vecchio groeien. Elders op Corsica hebben we nog veel meer bijzondere bloemen gezien. Hier een selectie.

Vandaag een zonovergoten dag met heel helder weer. Dus gaan we met een huurauto de bergen in. Op ongeveer 25 kilometer van Porto Vecchio ligt het stuwmeer van Ospedalen op 940 meter boven zeeniveau. Het water hiervan stroomt als een forse bergbeek via een grote waterval - de Ghjaddiccu - terug naar zee.

Wat is er nu mooier dan een vlag die hoog aan een mast wappert in de wind en de zon? Je ziet de vlag dansen in een sierlijke slingerbeweging. Wie naar vlaggen kijkt krijgt er energie van!

Het is zover: we hebben de derde verjaardag te vieren in Porto Vecchio. Na Sjouke Lute en Edwin in april is het vandaag de beurt aan Marttje.

Na afloop van de picknick rijden we door de berg op. Een half uur van Porto Vecchio, na een lange klim met heel veel haarspeld bochten kwamen we bij Ospedalen. De berg toppen hier zijn spectaculair ruig.

Vandaag een picknick bij Punta Capicciola, een klein schiereiland met een mooie rotsenkust even ten noorden van Porto Vecchio. We zijn vandaag op stap met Anna, Vincenzo en hun zoontje Agostino, lieve mensen uit Porto Vecchio die we twee maanden geleden hier hebben leren kennen.

Misschien wel het mooiste scheepstype uit de middeleeuwen - de Drakar uit Scandinavië.

Aan de zuidkant-oost kant van Corsica, ten zuiden van Porto Vecchio ligt een kleine baai omringt door rode rotsen: Rondinara. 

De zuidelijkste stad van Corsica is Bonifacio. Dit stadje was vroeger een vesting met een zeer bijzondere natuurlijke haven - tussen hoge rotsen en volledig afgeschermd van de harde wind die hier vaak waait. Vandaag hebben we Bonifacio bezocht.

Het is druk geworden in de haven - honderdduizenden nieuwe visjes. Met hele scholen tegelijkertijd zwemmen ze door de haven. Een school is een paar meter lang, een meter breed en een halve meter diep.

Nijntje zit hout te snijden met een mes.

Vanaf 11 mei gelden er nieuwe Corona maatregelen in Frankrijk.

Wie graag zeilen wil, maar vast ligt in een haven, kan altijd nog een boek lezen van iemand die wel heeft kunnen zeilen.

Corsica is bijzonder. Er zijn altijd wel wolken boven het eiland. Zelfs als het boven zee helemaal blauw is, is er wel een mooie wolk te zien boven de bergen van Corsica.

Bij het zeilen op zee moet je heel vaak de zeilen zetten of weer inhalen. 

Zondag 26 april hadden we onze tweede verjaardag in quarantaine tijd te vieren.

Als we langere tijd in een haven liggen gaat de rubberboot in het water - dan is het voordek vrij voor andere activiteiten, zoals was ophangen, huiswerk, lezen, luieren, yoga of apenkooi. Maar het kan ook voorkomen dat het hard gaat waaien - en dan ligt de rubberboot veiliger op het voordek. Dat is beter dan lange tijd te dansen op de golven en daarbij wild aan de landvasten te rukken.

Flexibel moet een mens zijn in de corona quarantaine. Niets is meer wat het eerder was.

Bij de man-over-boord manoeuvre (zie de blog hierover van een paar dagen geleden) moet er een lijn naar de drenkeling worden gegooid.

Het water is een spiegel.

`Veiligheid aan boord is heel belangrijk. Stel dat er onder het varen iemand over boord gaat - wat dan?

Het is zondagavond begonnen met regenen. De voorspelling is dat het op Corsica tot woensdagavond blijft regenen. Drie etmalen lang doorlopend regen! Wat is er aan de hand?

Door de corona situatie zit iedereen in een soort van sociale isolatie. Je kunt in een quarantaine situatie niet even bij iemand aanwippen voor een kop koffie en een goed gesprek.

Franse les ik heb op de middelbare school gehad. Dat was niet gemakkelijk voor mij, te subtiel voor een twaalfjarige. Het ergste waren al die vréèmdé âccęnten.

Na alle huiswerk van vandaag is het dan eindelijk weekend!

Fantastisch voor een kinderfeestje - koekhappen. Met of zonder blinddoek, het blijft altijd erg leuk om te doen.

De natuur op Corsica is heel mooi, we boffen dat we nu zo vaak in hetzelfde gebied komen. Elke keer is er iets veranderd. Nieuwe vogels, bloemen zijn uitgekomen, de waterstand is hoger of lager. In deze blog de natuur foto's van een aantal verschillende dagen.

We hebben vandaag gehoord dat de lockdown in Frankrijk voor de tweede keer verlengd wordt, nog een maand langer! 

In de blog al doende leert men, vertelde ik aspirant-zeilers over onze ervaringen met het zeilen op de Middellandse zee, zie:

Dit weekend is het is Pasen. De kruisiging en wederopstanding van Jezus. Deze gebeurtenis was zo immens, dat we onze jaartelling er op hebben gebaseerd.

We wachten in de haven van Porto Vecchio (Corsica) tot de Franse lockdown vanwege COVID-19 (het Corona virus) voorbij is. 

Wie weet wat er in het hoofd omgaat van een eenzame oceaanzeiler?

In Porto Vecchio (Corsica) vlak bij onze haven is een natuurgebied met woeste gronden en laagstaand zout water. Hier zitten flamingo's, witte reigers en veel andere zoutminnende vogels. Ook zijn er heel veel mooie bloemen - daarvan ziet u hier een fotocollectie. Geniet ervan. 

Een memorabele dag - 5 april 2020. Vandaag is Sjouke Luke 14 jaar geworden. Niet op Sicilië, wat we zes weken geleden nog verwacht hadden, maar op Corsica. 

Alles wat vaart maakt golven. Wie water verplaatst, ziet dat aan de golven die gemaakt worden. De boeg van een schip is de plaats waar je een hoge druk hebt - hier botst het water tegen het schip. Daar zit dus een golf top - en dat spreidt zich naar beide zijkanten uit in een V-vormig patroon.

We zijn nu sinds 4 maart op Corsica. Sinds 17 maart is de Franse lockdown wegens COVID-19 (het Corona Virus) van kracht. Deze lockdown zou aanvankelijk 15 dagen duren, maar inmiddels hebben we begrepen dat dit wordt verlengd tot 15 april. 

Het schip van de woestijn.

Blog van Laurens Hendrik voor de Rozemarijnhoek

In de natuur is een waterval een spectaculair gezicht. Een woeste waterstroom die zich steeds herhaalt, maar nooit precies hetzelfde is. De grote lijn is steeds hetzelfde - water wat door zwaartekracht en wind een bepaalde kant op stroomt. Maar de details zijn steeds verschillend - een chaotische vertekening van een geordende grote lijn.

Op een koude natte avond moest ik opeens naar de WC.  Soms heb je dat.  Dus ik ben met gemengde gevoelens naar het toiletgebouw gegaan. (Ik had eigenlijk geen zin om naar buiten in de kou te gaan maar ik moest wel nodig. Bovendien kan ik op de WC mijn favoriete game spelen want daar is de wifi beter). Na het bezoekje en flink mijn handen gewassen te hebben ben ik buiten onder het afdak gaan staan om mijn wifi bezigheden af te maken. Toen mijn app moest laden ben ik om heen gaan kijken want in het donker is Corsica ook nog best mooi.

Op internet kun je van alles lezen over de Corona Crisis. Interessant is om te volgen hoe de Verenigde Staten van America omgaan met deze situatie.

De baai van Porto Vecchio (Corsica) is prachtig - een lange inham met hoge heuvels aan alle kanten. Dure villa's in de zon aan het water. Een oude vestingstad op een heuvel.

Op 9 maart was het volle maan. Hier komt de maan net op boven de heuvels ten oosten van Porto Vecchio (Corsica).

Eerder in januari schreef ik over de Vestas Sailrocket II - een zeilend wereldrecord. Maar liefst 115 kilometer per uur over het water met slechts de wind als aandrijving.

Onze boot hangt scheef. Dik dertig knopen wind uit het noord-oosten drukt tegen onze mast. Het is in de nacht van zondag op maandag gaan waaien, rond drie uur. Na het ontbijt was de wind op volle kracht. Het blijft hard waaien tot donderdag middag.

We zijn nu ruim een half jaar onderweg met ons zeiljacht. Dan ga je nadenken over de kleine ongemakken aan boord en hoe je die kunt verbeteren. Al denkende droom je een ideale situatie bij elkaar.

Bij onze rondrit door noord Corsica, een week geleden, kwamen we langs een woeste bergbeek in de buurt van Asko. Deze beek was afkomstig uit het stroomgebied van de Monte Cinto, de hoogste berg van Corsica.

Het is dag 2 van de totale isolatie in Frankrijk vanwege het Corona Virus (COVID-19). De havenmeester kwam mij officieel vertellen dat in de hele Franse sector van de Middellandse Zee pleziervaart nu verboden is. Beroepsvaart gaat wel gewoon door.

De Franse president Macron heeft maandag avond 16 maart om 20:00 de nieuwe Franse maatregelen bekend gemaakt om de gezondheidseffecten van het Corona Virus (COVID-19) zo ver mogelijk in te perken.

De wereld is in de ban van het Corona Virus. Na China, Italië en Iran is nu ook de ernst van de situatie doorgedrongen in Nederland en Frankrijk en vele andere landen in de wereld.

We liggen in Corsica in de haven van Porto Vecchio. Corsica ligt immers op de route van Elba via Sardinië en Sicilië naar Griekenland. Daardoor zijn we nu weer op Frans grondgebied, want Corsica is Frans. Dat is momenteel een groot voordeel, in verband met het Corona virus. Italië is zwaar getroffen door het Corona virus en gaat momenteel gebukt onder strenge overheids regels die reizen binnen het land ernstig beperken. Deze maatregelen moet de verdere verspreiding van het virus tegengaan. 

Het mysterie is opgelost. Het wetenschappelijk bureau van de Bleu Magenta rapporteerde u al tijdens de etappe van Imperia naar Genua dat er zeer veel kleine verticale transparante schijfjes op het water dreven. Tijdens de de tocht van La Spezia naar Elba zijn we er in geslaagd er een paar op te vissen met een schepnet.

Een heerlijke korte etappe op een mooie zonnige dag: Solenzana naar Porto Vecchio. De invaart in de baai was erg mooi - hier te zien als een fotoblog.

We zeilen vandaag van Bastia zuidwaarts. Er staat een noordenwind tussen 7 en 20 knopen. Als we om 7:30 uit de jachthaven varen zien we dat er net een groot schip de veerboten-haven in gevaren is. Dat is geluk hebben, daar hebben we geen last van gehad.

De dag van gisteren stond in het teken van bulderend water - een woeste bergbeek.

Zaterdag zal er een goede wind staan om naar het zuiden te zeilen. Dit geeft ons twee dagen om het noorden van Corsica te bekijken.

Het was een mooie dag om Elba te gaan bekijken, dus we gingen lekker met de bus naar het stadje Porto Azurro. We stapten de bus uit en we zagen daar toch iets leuks. BOEM een grote witte tent met een schaatsbaan erin!

Vandaag willen we proberen Corsica te bereiken, een etappe van 45 mijl. Om 07:15 gaan we los van de kade en krijgen het eerste zonlicht te zien. Portoferraio ziet er in het warme zonlicht mooi uit. Vanaf het vasteland komt er een veerboot met hoge snelheid naar ons toe. Het haven-reglement bepaald dat veerboten voorrang hebben op andere schepen, en dus wijken we naar het zuiden uit. Dit geeft ons de kans om nog wat langer van de skyline van de stad te bekijken. De twee forten zijn mooi.

We zijn nu een paar dagen op Elba en hebben te voet en met de bus het eiland bekeken. Met de bus kom je het hele eiland rond door de verschillende bussen te nemen. Het centrale punt van de busmaatschappij is onze haven, Portoferraio, lekker makkelijk. We zijn eerst een dag naar de uiterste westkaap geweest, Pomonte. De route erheen slingert over het eiland, meest langs de zee, en af en toe dwars over het eiland of naar een hoog op een berg gelegen dorpje. Later zijn we naar het meest oostelijke punt geweest, Portoazzuro.

Elba is een bijzonder eiland. Het ligt op een vrij beschutte plek in de Middellandse Zee tussen het Italiaanse vasteland en de grote eilanden Corsica en Sardegna (Sardinië). Het eiland is ongeveer 25 kilometer (oost-west) en 10 kilometer (noord-zuid) en bestaat uit rotsachtige bergen met veel groen. De kust is heel erg grillig, met veel mooie baaien en natuurlijke havens.

Eindelijk is daar dan de gunstige wind om naar Elba te varen. Een wind tussen Noordwest en Noordoost is voorspeld met matige kracht.

De afgelopen dagen hebben we een harde wind uit westelijke richtingen gehad. Vlagen van windkracht 8 en meer op volle zee. Daarmee was een overtocht naar Elba of Corsica niet verstandig. Na Portovenere hebben we daarom een haven opgezocht die goed beschut ligt. De beste bleek La Spezia. Vergelijkbaar met Cartagena in Spanje ligt de baai hier geheel afgeschermd door bergen en eilanden van zuidwest, via west, noord tot oost. En golven uit het zuiden maken ook geen kans, we liggen achter een grote strekdam aan de door vaste kade's omringde Portomirabello.  Beter beschut kan het niet. 

Vandaag hebben we met de trein Firenze (Florence) en Pisa bezocht.

Voor de modale zeeman / vrouw is dit niet weggelegd. Schepen van 5+ miljoen euro. Maar mooi zijn ze wel. En je kunt er van genieten door naar de foto's te kijken. Er is zelf een heuse top 100 van deze schepen, in allerlei categorieën.

We varen van Genova 45 mijl naar Portovenere, net ten zuidwesten van de stad La Spezia. Vandaag een blog geheel in foto's.

Ruim 7000 jaar lang wonen er mensen in Genova. Etrusken en Grieken hebben er in de oudheid een haven gehad. Het Romeinse rijk, begonnen in Rome, breide zich al snel uit naar het Noorden en dus naar Genova.

Hoera, onze dieselmotor doet het weer! En we hebben een zwak tot matige wind uit een gunstige richting om ons in Genua  te brengen. Genua is de Latijnse naam voor de stad, tegenwoordig zeggen de italianen Genova.

Vandaag is onze Volvo Penta diesel motor gerepareerd. Op vrijdag 7 februari  kwamen we met motor pech laat in de middag aan in de haven van Imperia. Helaas was de Volvo Penta reparateur al weekend aan het vieren.

Ter voorbereiding van onze reis heb ik aan een aantal mensen met zeil-ervaring uit dit gebied gevraagd hoe de zeilomstandigheden op de Middellandse Zee zijn. Waar moet je rekening mee houden?

Laurens Hendrik doet een typecursus. Hij werkt nu aan blind typen en oefent om zoveel mogelijk correcte aanslagen per minuut te krijgen. Deze blog was voor hem dus een vingeroefening. Het gaat over de dag dat we van Antibes (Frankrijk) via Monaco naar Imperia (Italië) gevaren zijn. 

Sanremo is een stad in Italië tussen Monaco en Genova. Het ligt aan de Ligurische kust en is vooral bekend omdat de wielren klassieker Milaan-Sanremo hier elk jaar aankomt. Studio sport liefhebbers weten waar ik het over heb.

In de haven van Imperia kwam vandaag een driemaster aan uit Polen. Met grote zorgvuldigheid werd het schip tussen de miljoenen-jachten gemanoeuvreerd. Met belangstelling keek ik hoe dit in zijn werk ging. Daarbij moest ik terug denken aan een andere driemaster, die ik in november in Barcelona zag liggen: de driemaster schoener Santa Eulalia.

Hoe verder we de Middellandse Zee opvaren, hoe extravaganter de motor jachten die we tegenkomen. Deze jachten zijn we op het water nog nauwelijks tegengekomen - minder dan 20 exemplaren heb ik onderweg gezien, tegen meer dan 1000 zeiljachten in alle maten. Moeten we hieruit concluderen dat wie het geld heeft voor een miljoenenjacht, misschien niet genoeg tijd heeft om er mee onderweg te zijn? Geen idee, maar wel een leuke vraag voor antropologisch onderzoek onder miljardairs. 

Deze blog is speciaal voor u.

In Nederland woedt deze dagen en langdurige storm - de zwaarste van het afgelopen half jaar - windkracht 8 met vlagen van 9 en 10 langs de hele Nederlandse kust, de Duitse bocht en Denemarken. Ik ben blij dat ik vandaag niet met een helikopter naar Helgoland hoef te vliegen. 

Vandaag een dag van uitersten. In de haven van Antibes stond vannacht een zwakke noordenwind - de wind afkomstig van de Alpen die met sneeuw bedekt zijn. En dus was het binnen aan boord bij het opstaan koud (10 graden Celsius), terwijl het dek sporen van ijsvorming vertoonde (en dus spekglad was). 

Dit is een gastenblog - geschreven door Margreet Sanders. Samen met René is ze met ons meegezeild van Valencia naar Barcelona.

Wie vanaf de rots van Monaco om zich heen kijkt ziet vooral zee. Een prachtig uitzicht op de azuur-blauwe zee.

Vlak bij de Bleu Magenta ligt nog een prachtig schip: de Thendara. 

Het is 1 februari 2020 en we zeilen weer voor de eerste keer sinds onze winterstop. Eerst maken we de boot vaarklaar: de beschermhoezen van de roeren, de tafel, en de genua gaan eraf.

We zijn nu een half jaar onderweg met een zeiljacht en hebben de smaak goed te pakken. Dan is het verleidelijk te denken of je van een leven op een jacht ook je beroep kunt maken.

Maaike Grytsje is 16 lente's jong geworden vandaag. Ze wilde graag een nieuwjaarsduik beleven. Dat kon.

Lente!

Nederland staat bekend om zijn molens. Busladingen vol Japanse toeristen komen elk jaar kijken naar onze molens.

Vandaag las ik de Volkskrant.

We zijn een paar weken in Nederland zodat Maaike Grytsje en Sjouke Lute op de middelbare school toetsen kunnen maken. In goed overleg met het Vincent van Gogh en met heel veel welwillende medewerking van de docenten en de staf van de school zijn onze kinderen in alle vakken getoetst om vast te stellen op welk niveau de zelfstudie aan boord ze heeft gebracht. De laatste toets is nu geweest, en dus is het feest. Een hele opluchting, want de laatste 6 weken hebben ze hard geblokt. Wat de score is geworden weten we nog niet, maar dat horen we binnenkort.

In de zeilwereld komt veel liefhebberij voor. Mensen die kunnen zeilen en dan zelf aan het ontwerpen slaan om te bouwen wat nog niet bestaat. Ze hebben geen opleiding in aerodynamica, hydrodynamica of sterkteleer. Maar toch wijden ze zich met veel enthousiasme aan hun passie. Amateurs, mag u ze noemen, want in dat woord zit amour. Uit liefde wijden ze hun tijd aan deze bezigheid.

Een juweel. Dat moet het worden. In de Engelse taal: a gem.

Robots bestaan al heel lang. Vliegende robots worden ook wel drones genoemd.

Hardzeilen is een leuke sport. Haal de uiterste snelheid uit een boot door een schip optimaal te zeilen. Er zijn veel eenheidsklasse's: een groep identieke schepen waar alleen de bemanning het verschil maakt.

Ons bezoek aan het Alhambra in Granada, Spanje heeft me nieuwsgierig gemaakt naar Islamitische kunst. Op internet heb ik daarom informatie opgezocht en kwam daarbij toevallig op de naam Ibn Batouta, een ontdekkingsreiziger uit Marokko. 

In Frankrijk bloeit de Negende Kunst volop.

Regelmatig kijk ik op windy.com om te kijken wat het weer bij de boot is. En daarbij zag ik dit, dik 12 Beaufort op de oceaan ten zuiden van Ierland en ten Noordwesten van Spanje. Blij dat ik daar nu niet aan het zeilen ben.

Het is grijs. Het regent. 

De lezers van deze blog zullen misschien denken - wie is er zo gek om in de winter te gaan zeilen? 

Het is vandaag 31 december. Graag kijk ik nog even terug op het afgelopen jaar.

Voor dit jaar zijn we klaar. Vandaag hebben we 100 meter gevaren, om de Bleu Magenta aan te meren bij een steiger waar het schip een paar weken lang storm-zeker is. Met het hek aan een betonnen steiger, zodat de Mistral geen kans maakt. Links en rechts alle ruimte, zodat de stootwillen niets hoeven te doen.

Dit jaar vieren we het Kerstfeest in de stad van de Heilige Raphaël, bij de Notre Dame. De kerstmuziek is internationaal en dat schept een band.

In Saint-Raphaël, vlak bij de plek waar we nu een weekje zijn, is een museum over Louis de Funès. Deze man was wellicht de meest bekende Franse acteur in de tweede helft van vorige eeuw. Hij heeft in bijna 150 films geacteerd, meer dan 300 miljoen filmkaartjes werden er in totaal verkocht voor al zijn films.

Lezers van deze blog zal het misschien zijn opgevallen - ik heb een zwak voor traditionele houten zeilschepen. In deze categorie hoort ook de Arabische Dhow thuis - de illustere handels schepen van heel lang geleden die in de Rode Zee, de Arabische Zee en de Indische Oceaan handel dreven en nieuwe kusten ontdekten. Hoogstaande schepen van een wonderbaarlijke schoonheid. Ze komen in een aantal varianten voor met wat verschillen in romp vorm en tuigage.  

Winterklaar. De boot willen we winterklaar maken.

Wie? Betrand Chéret. 

Wij hebben wat te vieren. De honderdste blog van onze website. En we zijn veilig voor de harde wind in Toulon aangekomen.

Het mooie van een lange zeiltocht is dat de natuur altijd vlakbij is. Volop zon, zee, lucht en land.

Gisteravond bij donker zijn we het haventje van Saintes Maries de la Mer aangelopen (Frankrijk, tussen Montpellier en Marseille). Deze haven hadden we domweg gekozen omdat dit bij de wind en de golven van gisteren de beste keuze was.

U kent het stadion wel van FC Barcelona denk ik, Camp Nou.

We gaan lekker weer zeilen na 7 dagen stil liggen en niks doen (we hebben wel Sinterklaas gevierd in Roses).

Een van de aardige dingen van het zeilen is de haven bibliotheek. Dat is een rijtje oude boeken in de haven, waar je er een van kunt meenemen, als je er een andere voor in de plaats terug zet. Een rouleersysteem. Dit systeem is ontstaan vanwege de schaarse ruimte aan boord, en de wens bij lange reizen wat nieuws te lezen. 

Sinds 23 augustus zijn we in Spanje, en daarmee op het Iberisch schiereiland (Spanje + Portugal + Gibraltar). Inmiddels is het 103 dagen later en staan we op het punt Spanje te verlaten en naar de Franse Cote d’ Azur te varen.

In Barcelona hebben we de nieuwe zeilen ontvangen die Winsails voor ons gemaakt heeft: een genua, een grootzeil en een genaker. Voor de niet-zeilers onder u: een genaker is een groot bolvormig voorzeil dat bij wind van schuin achteren gehesen kan worden en de boot harder laat varen.

Het pronkstuk van het Maritiem Museum Barcelona is een replica van de grootste galei ooit in Barcelona gebouwd, het vlaggeschip waarmee de overwinning werd behaald bij de historische zeeslag van Lepanto.

Een dikke week verblijven we in Barcelona - we moeten hier wachten tot onze nieuwe zeilen klaar zijn en hebben dan fijn de tijd om deze prachtige stad te bekijken. De eerste twee dagen Barcelona vieren we samen met Rene en Margreet die vanaf Valencia met ons zijn meegezeild - prachtige dagen, veel sfeer, zeilen met alles tussen windstilte en een bui van windkracht 8, in zon en tot ver na zonsondergang.

Vandaag zijn we naar Barcelona gezeild. Gisteren, zaterdag 16 november zijn we om 0530 vertrokken uit Burriana voor een mega tocht naar Barcelona (149 mijl). Dat bleek te ver, daarom hebben we om 23:30 de haven van Vilanova y Geltru aangelopen na 120 mijlen zeilen. Vandaag zijn we om 12:00 vertrokken uit Vilanova voor de laatste 30 mijl naar Barcelona. Hier de foto's van twee prachtige dagen op het water. 

Vandaag is het feest. Margreet is jarig en viert dat bij ons aan boord. Als ze even naar de douche is, versieren wij snel de boot. Daarna is er koffie met taart en cadeaus. 

Trafalgar 1805 Navy Strength Spiced Caribbean Rum - zo heet de fles die vandaag aan boord van de Bleu Magenta open gemaakt is.

We zijn op 10 november aangekomen in Valencia. De aankomst was onstuimig, windkracht 7 buiten de haven, en iets minder in de beschutting van de haven. Als we diesel tanken, danst de Bleu Magenta op de golven die de haven weten binnen te dringen.

When we arrived in Valencia, a gale force wind made our arrival difficult, and a nice gentleman was so kind to help us with mooring our ship safely.

Heeg - Valencia van 17 juli tot 10 november 2019

Boven: Cabo de la Nao.

Twee replica's onder zeil. Voor Sao Victoria, achter El Galeon de Andalucia (zie aparte foto presentaties in Galerij)

Cartagena is een grotere stad aan de zuid oost kant van Spanje, en is gezegend met een natuurlijke haven tussen rotsen van een paar honderd meter hoog, die beschutting bied tegen harde wind uit alle windrichtingen.

Onder: Romeins theater in Cartagena

Foto's:  Abdij van Sacramonte; bewoning in de bergen bij Sacramonte. 

We varen naar het oosten. Ten noorden van ons liggen Torremolinos en Malaga, namen die bij veel vakantie gangers bekend zullen zijn. De kust is bergachtig, met pieken rond de 1500 meter hoog. Je ziet een snelweg op een meter of 200 boven zeeniveau, aangelegd over de flanken van de berg. Waar er een dal is, vult een viaduct de leegte tot de volgende bergflank. 

Onder: het vliegveld van Gibraltar gezien vanaf de Rots van Gibraltar. Erachter ligt de jachthaven van La Linea, waar de Bleu Magenta ligt (goed kijken, zoek de rode surf mast die rechtop staat).

Uitzicht over de Middellandse Zee vanaf de top van de Rots van Gibraltar.

Foto boven: De Bleu Magenta vaart de baai van Gibraltar in. De rots op de achtergrond is Gibraltar gezien vanuit het westen. Aan deze kant is de haven en alle gebouwen. De noordoostkant is een hele steile rots, die bijna verticaal eindigt in zee.  Het bizarre van deze rots is dat hij de enige is in de omtrek. Pas 7 kilometer verderop zijn weer rotsachtige heuvels. De baai van Gibraltar is ook bijzonder diep: meer dan 150 meter, en daardoor zeer geschikt als ankerplaats voor zeeschepen. 

Foto: Regenbui boven Cadiz.

Beste mensen die deze blog aanklikken we zijn er achter gekomen dat er een wonder is. Een boot die in het donker licht geeft, maar waar geen mensen aan boord zijn. 

We liggen voor anker in het waddengebied van het eiland Culatra. 

Foto: schelp gevonden op een zandbank bij Culatra

Na een heerlijke “vakantie” zijn we weer thuis op onze boot de Bleu Magenta in Portimão.

Vakantie in Portugal

Foto: Laurens Hendrik vaart langs Lissabon

Beste lezer van deze blogs.

Al zo lang als we in Portugal verblijven zien we overal plakkaten van politici - het is verkiezingstijd. Wie de heren en dames zijn, weten we niet. Wat ze politiek gezien met Portugal van plan zijn is ons ook niet duidelijk. Of de verhitte gesprekken tussen Portugezen in de straat over politiek gaan?  Zou best kunnen. We kunnen alleen maar afgaan op de gezichten die we zien op de plakkaten.

In Portimão liggen we vlak naast de Gageiro, een traditioneel houten Portugees schip. Het is gebouwd in 1947 met zowel zeilen als motor. Dit type is afkomstig uit de regio van Aveiro (een kustplaats tussen Lisboa en Porto), begreep ik van een Portugees. Het scheepstype is Galeãdo do Sado (ook wel Galeãdo do Sal) en werd gebruikt voor transport in de Portugese Atlantische kustzone en op rivieren voor transport van Zout (vandaar de naam Sal), Kurk en Wijn. De naam Sado komt van een rivier ten zuid oosten van Lisbon. Dit scheepstype is behendig en snel vergeleken met andere vissersschepen uit die tijd.

In Lagos worden we bij aankomst begroet door de crew van zeiljacht de Walter: Thomas, Tine met dochters Caro en Ella. Ze willen meedoen met de ARC, een gezamenlijke zeiltocht over de atlantische oceaan. Vertrekpunt is de Canarische Eilanden (ten westen van Marocco) en vanaf daar naar Santa Lucia in de Caribische Zee. Het idee van de ARC is dat door gezamenlijk te zeilen de veiligheid groter wordt, en het moreel beter op peil blijft. Voor gezinnen met kinderen is het fijn om te weten wie bij wie kan spelen op plaatsen in havens.

Uit Nederland krijgen we regelmatig vragen of het bij ons wel mooi weer is, omdat er in Nederland op dat moment regen, hagel, of harde wind is. 

Portugezen zijn trots op hun zeilende geschiedenis. In Seixal is nog een aantal schepen in de vaart van ongeveer 100 jaar oud. 

We liggen in Lagos, aan de zuidwestkant van de Algarve in Portugal.