Dit is een gastenblog - geschreven door Margreet Sanders. Samen met René is ze met ons meegezeild van Valencia naar Barcelona.
Op een dag, ergens eind oktober, was ik aan het facetimen met Marttje. Marttje zei: “binnenkort ben je jarig, zo jammer dat ik er dan niet bij ben”. “Ohh”, zei ik “ maar dat kan best wel”. “Hoezo dan? “vroeg Marttje. “nou, misschien kan ik wel naar jóu toekomen”.
Het idee was geboren! En zo vlogen René en ik op 10 november naar Valencia, om daar Marttje, Edwin en de kinderen de volgende dag te ontmoeten. Een prachtige zonnige dag en stralende gezichten die ons opwachtten. René en ik hadden een terugvlucht geboekt vanaf Barcelona op 20 november.
14 november is mijn verjaardag en dat zouden we met ons allen vieren. Verder hadden we afgesproken dat we een stukje samen met de crew van de Blue Magenta zouden gaan varen. Verder geen planning. We zouden zien hoe alles zich zou ontwikkelen.
Die eerste ontmoeting was direct heel feestelijk. Wauw, een stralende zon met strakblauwe lucht, op het dek koffie en taart. We hadden een koffer vol met pakketjes uit Nederland, zoals boeken van school voor de kinderen, hagelslag en pepernoten, kadootjes van Roos voor Laurens Hendrik en wij hadden natuurlijk ook wat verrassingen meegenomen. In de middag hebben we Valencia bezocht. Wat een prachtige stad vol bijzondere gebouwen, parken en heerlijk eten. Zie foto’s van Edwin op de Galerij over Valencia.
Die nacht sliepen we voor het eerst aan boord van de Blue Magenta in de hut van Sjouke Lute, die hij voor ons bezoek had afgestaan. Dankjewel Sjouke Lute! Het was heerlijk in slaap vallen met het geluid van de golven die zachtjes langs de boot glijden.
De volgende dag begonnen we aan onze eerste vaartocht. We hadden geen idee wat ons te wachten stond, want we hadden geen ervaring met zeilen op volle zee. Aangezien ik als kind snel last had van wagenziekte, bestond de mogelijkheid dat ik wel eens zeeziek zou kunnen worden. Edwin en Marttje hadden daar al rekening mee gehouden, want dat schijnt een eerste keer wel vaker voor te komen. Maar het begon goed. We waren diep onder de indruk van de discipline van de crew tijdens het zeilen.
De kajuit werd vaarklaar gemaakt door Marttje. Maaike Grytsje, Sjouke Lute en Laurens Hendrik stonden op hun plaats om de touwen los te maken, en moeiteloos navigeerde kapitein Edwin de haven uit. Sjouke Lute adviseerde kapitein Edwin over de navigatie via (in onze ogen) een zeer ingewikkeld systeem. Daarna werden de zeilen gehesen door Sjouke Lute en Laurens Hendrik, waarbij heel wat spierkracht en precisiewerk bij komt kijken. René en ik keken onze ogen uit: WAT EEN TEAM! Natuurlijk is het belangrijk dat er een goede samenwerking aan boord van zo’n groot zeilschip is, maar om dat op deze wijze te ervaren, is wel heel bijzonder om mee te maken. Dat heb je natuurlijk niet in een keer onder de knie en het werkt allemaal heel nauwkeurig. Dus grote complimenten crew, hoe jullie dit samen doen!
We voeren op volle zee, het weer was gelukkig gunstig voor een eerste tocht: een beetje bewolkt en een rustig windje. Maar toch…. volle zee…. de golven…. na een poosje werd ik een beetje misselijk. Gelukkig had Marttje een remedie voor me dat enigszins hielp, maar ik ben toen toch maar onderzeil gegaan.
Bij de eerstvolgende haven heeft de crew de boot weer aangelegd. Ook al vond ik de tocht supergaaf, ik was toch wel blij om weer aan land te stappen. Dankbaar dat er zoveel rekening met me werd gehouden.
Mijn verjaardag hebben we in Farnals gevierd. De dag hieraan vooraf ging ik op zoek naar een verjaardagstaart, want die moest er natuurlijk wel komen. Na lang zoeken, vonden Marttje en ik een klein bakkerswinkeltje, waar geen taart te bekennen was. De aardige mevrouw sprak alleen Spaans. Nadat we ‘Happy Birthday’ gezongen hadden en met handen en voeten geprobeerd hadden duidelijk te maken dat we een chocoladetaart wilde bestellen, leek het er een beetje op dat ze ons had begrepen. De volgende ochtend vroeg
zouden we terugkomen. We waren benieuwd…. En ja hoor, de volgende dag werden René
en ik ontvangen door een stralende bakkersvrouw met een prachtige chocoladetaart!
Gelukt!
Maar eerder die ochtend werd ik ontroerd door zulke leuke en lieve verrassingen, dat ik hoop dat ik dit gevoel goed over kan brengen. Bij terugkomst van het douchen in de havengebouwen zag ik in de verte al dat de hele boot was versierd. Vlaggetjes hingen van de boot naar de kade en wapperde vrolijk in de wind en de zon straalde over het geheel. Het was wel heel stil, ik zag verder niemand. Nadat ik volop genoten had van deze feestelijke aanblik ging ik aan boord van de Blue Magenta. De hele crew en René wachtten mij op met verjaardagsliederen in een versierde kajuit. Oh jeh, dit is wel veel van het goede….. Een voor een zette deze medereizigers mij in het zonnetje met een vrolijk, lief of ontroerend verhaal waarna er een kadootje volgde, door de kinderen zelf gemaakt, of ergens onderweg op de reis voor mij uitgezocht. Ik voelde me zeer vereerd!
Die avond trakteerde René en ik op een etentje voor mijn verjaardag. Edwin is dol op paella en Valencia is de stad waar de paella vandaan komt, dus leek het ons wel leuk om van dit Spaanse gerecht te gaan proeven. Er wachtte me nog een superleuke verrassing. We gingen ons omkleden om feestelijke kleding aan te doen voor het etentje. En toen kwam Laurens Hendrik tevoorschijn in een prachtig colbertje, overhemd en stropdas en zijn haar prachtig in de gel: een echte ‘meneer’. Wauw, wat zag die jongen er gaaf uit, en hij straalde helemaal!
In het restaurant stond hij als echte gentleman klaar om de stoel voor de dames aan te schuiven. Wat hadden we een pret! Deze verjaardag is een herinnering die een speciaal plekje in mijn hart heeft gekregen!
Het plan van de crew was om naar de Balearen te varen en wij zouden nog een paar dagen naar Barcelona gaan. Maar het liep allemaal anders. Er waren nieuwe zeilen besteld en die zouden in Barcelona afgeleverd kunnen worden. Zonder genua bleek het onverstandig om naar de Balearen te zeilen met de weersverwachtingen die eraan kwamen. Inmiddels waren we aan elkaar gewend en we hadden het heerlijk samen. Ik was niet meer zeeziek geworden en we hadden gezeild, geleerd hoe je verschillende knopen in de touwen kunt leggen, gezwommen, stadjes bezocht, spelletjes gedaan, veel plezier samen gehad, heerlijke gerechten samen gemaakt, veel taart gegeten en de beroemde fruit smoothies van René wilden Marttje en Edwin niet meer missen. Dus we besloten samen naar Barcelona te zeilen.
In onze tweede tocht, naar Burriana leerde ik om aan het roer te staan! We vertrekken met mooi weer en windkracht vier. Maar dan komen er wolken en meer wolken en hele donkere wolken.
De wind neemt toe. En nog meer. Het wordt windkracht 8. De kapitein heeft zich goed voorbereid. De crew is alert, de navigatie wordt gecontroleerd, de koers wordt verlegd. Niets om je zorgen over te maken, iedereen is rustig en weet wat hij of zij moet doen. We gaan wel lekker hard en de golven zijn reusachtig. Ik ben helemaal niet bang, want ik voel me veilig aan boord van de Blue Magenta. Iedereen is zelfs verbaasd als ik foto’s blijf maken bij windkracht 8 - tijdens deze stoere zeetocht. Maar ik geniet met volle teugen en ben ook wel verrast over mezelf.
Foto onder: Windkracht 8 bij Burriana. Edwin houdt het roer stevig in de handen - en de zonnebril houdt opspattend zeewater uit zijn ogen.
Eén hele lange tocht zal me ook bijblijven. We vertrokken s ’morgens rond 05.00 uur. Het is zo indrukwekkend om te zien hoe de crew in het donker de haven uit navigeert. En dan zie je de zon opkomen op volle zee. Dat is zo spectaculair! Er is echt toch niets mooiers dan het
aanschouwen van de natuur. En de zon over het water zien schijnen. Al die kleine sterretjes die dan opspatten. Er is niets om over na te denken, alleen dit te ervaren. Het luisteren naar de golven. Steeds verder van het land afzeilen. Alleen zee om je heen, zover als je kan kijken! Zóooo schitterend!
Na een uur of drie neemt de wind weer af en wordt het rustiger. Dat is dan ook wel weer fijn. We maken ook de zonsondergang mee, wat ook weer heel prachtig is, en s ’avonds om 24.00 uur leggen we aan in de haven van Vilanova y Geltru.
De volgende dag komen we s ’middags om 16.00 uur in Barcelona aan. Een bijzondere ervaring om zo’n prachtige stad vanaf de zee binnen te varen. Je kon de torens van de Sagrada Familia al in de verte zien. We hebben nog twee dagen samen in Barcelona doorgebracht. De onvoltooide kerk, de Sagrada Familia was natuurlijk een hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk! En de verschillende indrukwekkende ontworpen huizen van Antoni Gaudi was een feest om te beleven, net zoals het Parc Güell. Wat een geniale man! En wat heerlijk als je zo creatief in het leven kunt zijn! Een voorbeeld voor ons allemaal, ieder op zijn en haar eigen manier.
Foto: Sagrada Familia aan de binnenkant.
De mannen brachten ook nog een bezoekje aan de voetbaltempel van Barcelona waar de vedetten zoals Johan Cruijff, Ronald Koeman en de huidige ster Lionel Messi hun miljoenen euro’s hebben verdiend. Alle trofeeën en bijbehorende jubel filmpjes werden bekeken, ook
werden de tribunes, de kleedkamer, de dugout, de perstribune en uiteraard het heilige hoofdveld bewonderd. Een plukje gras á raison van 25 euro hebben we maar niet meegenomen. Wel zijn we uiteraard met ons idool op de foto gegaan. Een onvergetelijke
middag.
Wat was dit een feest om 10 dagen op reis te zijn met de crew van de Blue Magenta! Wat hebben we genoten. Dierbare herinneringen, dank jullie wel! Inmiddels heeft de crew 14 dagen bij ons gelogeerd, omdat de kinderen 2 weken proefwerken op school moesten maken. Ondanks dat er veel gestudeerd moest worden, dat er verplichtingen waren, vrienden en vriendinnen bezocht werden, hebben we ook nu weer
enorm van jullie gezelschap genoten. Het was weer 14 dagen feest, en dit keer ook voor Karel, de kater, die jullie nu enorm mist.
Er zijn al plannen gemaakt om elkaar weer ergens in Griekenland te ontmoeten….. drie keer is Scheepsrecht! We love you crew! Een dikke knuffel van René en Margreet.
Reactie plaatsen
Reacties