Vandaag hebben we Lissabon te voet verkend. Eerst moeten we met de veerpont van de haven haven Seixal naar Cias do Sodre, het centrale punt aan de zuidkant van Lissabon waar alle openbaar vervoer bij elkaar komt. De vriendelijke dame van de toeristeninformatie vertelde dat het 5 minuten lopen is. Zij zal wel snelwandelaar zijn, wij deden er 15 minuten over en haalden de pont van 0800 maar met 1 minuut marge. Maar, toch gehaald.
Dan gaan we helemaal voor in de ferry zitten om te kijken welke route hij vaart, we hadden immers gisteren moeite met de bebakening van het vaarwater. Hij neemt de route heel anders, dat kan kennelijk bij deze waterstand en zijn diepgang.
Een kwartiertje later staan we op het vaste land, zondagochtend best vroeg. De stad is nog vrijwel leeg, maar de lucht is azuurblauw en de temperatuur al lekker. We lopen een paar straten door naar Terreio do Paco, een groot plein aan de Rio Tejo omringd door een groot U vorig gebouw met indrukwekkende beeldhouwkunst bovenop. Op de foto in de galerij lijkt het alsof we alleen op het plein waren, en dat was waar. Later op de dag kwamen we er nog ene keer en toen was het erg druk.
We lopen onder de triomfboog in de stad in over een sjieke winkelstraat. Restaurantjes, koffie-met-gebak gelegenheden, veel ijs, en uiteraard veel winkels met toeristen souvenirs. Dan komen we op het plein Praca Pedro IV (waar boven op een enorm hoge zuil de oude Pedro uitkijkt over Lissabon). Na een paar mooie gebouwen in die omgeving lopen we oostelijk naar Martim Montiz, het plein waar de beroemde Tramlijn 28 begint. Omdat dit gegeven in elke folder van Lissabon staat afgedrukt zij we bepaald niet de enigen die willen instappen - er zijn ongeveer 150 wachtenden voor ons. Dat nooit. Dan lope we weer naar het plein waar we een vrouw in het Noors 5 kleine kinderen probeert bij elkaar te houden. Als het kleinste jongetje dreigt weg te lopen en ze duidelijk gestresst raakt, heeft de crew van de Bleu Magenta weer dienst. Marttje spreekt haar in het Noors toe, de vrouw ontspant direct, laat de andere kinderen veilig bij ons achter en gaat zelf vliegensvlug achter de weglopen aan. Even later is iedereen weer verenigd en praten we even samen. Haar echtgenoot staat in de rij van de Tram 28, en de kinderen vermaken zich zolang. Ze zijn hier een weekje op vakantie en kijken op van onze mededeling dat we met de boot zijn.
Dan gaan we maar met de metro, die is ook vlakbij. We kopen een kaartje (gaat al een stuk beter dan in Porto) en gaan de blauwe metrolijn in naar Cais do Sodre. Dan stappen we over naar een bomvolle bus richting Belem.
Bij het prachtige klooster (Moistero dos Jeronimos) stappen we uit. In de volle zon ziet dit gebouw er fantastisch uit. Een deel is als nieuw (zeker pas gerestaureerd), de rest is ook mooi.
Een paar honderd meter verderop staan we bij het Zeevaarders monument, wat we vanaf de boot al hadden gezien. Ook van dichtbij is het erg indrukwekkend. We bekijken het allemaal op ons gemak en eten dan wat in het mooie nabijgelegen park.
Dan nemen we een bus, op goed geluk, want de bestemming is niet helemaal duidelijk. Dit voert ons door een route die wat noordelijker gaat, door smalle straten, heuvel-op en heuvel-afwaarts. Dan zien we de grote hangbrug weer boven ons en weten we weer waar we zijn.
Als we de mooie gebouwen van het begin van de dag weer herkennen, stappen we uit en gaat te voet de heuvels op - fikse kuitenbijters. Hier komen de kleine trammetjes langs en die hebben het best lastig.
We nemen een warme lunch op het plein Terreiro do Paco waar we, nu in de schaduw en met een koel briesje, heelijk zitten.
Dan nemen we blauwe metro en stappen op goed geluk uit, en staan dan naast de Portugese versie van de Bijenkorf - een mega warenhuis met lippenstift in 2384 kleuren (dat is een schatting, ik heb ze niet precies geteld). De mode afdelingen slaan we over, we kijken bij de boeken, electronica en speelgoed. Maaike Grytsje koopt een engels boek voor haar literatuurlijst (maar hopen dat deze mag van de vakdocent) en dan gaan we weer met de metro terug. We moeten nog een uurtje wachten op de volgende veerpont terug naar Seixal, dus kopen we wat versnaperingen in een supermarkt en verorberen we dit met zicht over de rivier. Het is een drukte van belang op het water. Flink wat zeiljachten, een mooi traditioneel schip met toeristen, en de snelle veerboten.
Het is hoog water en het waterpeil staat ongeveer 30 centimeter onder de bovenrand van de kade, waar veel mensen op de rand zitten. Als er een fikse hekgolf langskomt van een snelle veerboot stroomt de kade over. Een stuk van 50 meter lengte wordt flink nat en iedereen die daar zit moet snel opspringen om een nat pak te voorkomen - hilariteit alom. En wie niet opgelet heeft - die heeft pech.
Dan nemen we de veerpont terug en zijn vlak voor zonsondergang weer op de boot, De douches aan land zijn helaas al dicht, dus wassen we ons, in de kleine badkamer aan boord, of op het achterdek.
Dan eten we wat restjes en zijn we moe maar voldaan van deze prachtige dag.
Edwin
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve globetrotters, wat genieten jullie en wij ook van de verhalen, van de foto's . Geweldig. Jullie doen het goed. Fijn dat jullie in Lissabon zijn. Steeds wordt de droom meer in waarheid omgezet. Jullie treffen het en nemen ons mee in jullie beleving. Heel bijzonder. Heit en mem, Pake en beppe