Ria de Cedeira

De eerste slaap ervaring met ankeren was niet wat we ervan gehoopt hadden (zie blog Ria de Ribadeo).
Gelukkig heeft Spanje nog meer Ria's en we willen nog wel weer een keer proberen te overnachten op een ankerplek maar dan wel met positieve ervaringen.
Van Viveiro naar Cedeira is ca 30 mijl.
Het is bewolkt en het regent een beetje dus we willen ook wel weer graag verder naar het mooie weer.
We hebben leuke en gezellige dagen gehad in Viveiro en leuke mensen ontmoet met bijzondere verhalen.
Aangekomen bij de Ria De Cedeira ziet het er prachtig uit en het lijkt dat deze beschutter ligt dan Ribadeo.
Weer kijken de kinderen en Edwin naar Marttje of dit oke is, maar dit keer zijn we alle 5 kritischer en zoeken een goede plek uit.

Het is een haven waar je alleen maar kunt ankeren. De omgeving ziet er prachtig uit en de diepte is goed.
Ook hier liggen genoeg boten. Dit keer meer zeiljachten, dat zal een goed teken zijn!
Als het anker ligt gaan we dineren en merken we dat het rustig ligt.
Onder het eten komen weer vragen naar Marttje, ligt de boot rustig genoeg?
Wat denkt Mem, kunnen we hier nog een nachtje blijven, vindt Mem het wel leuk?
Ondertussen zijn de anderen ook wel wat kritischer geworden en vragen zich dit zelf ook af.

We besluiten eerst de nacht maar eens door te komen en dan verder te zien.
's Nachts om 2.15 gaat Edwin checken of alles nog goed is met het anker en de accu's.
De accu's zijn bijna leeg en de aggregaat wordt aangezet. Hierdoor worden de kinderen even wakker.
Het anker ligt nog goed en de omstandigheden zijn ook prima.
Om 2.30 liggen we weer in bed en slapen we allemaal weer heerlijk verder.
Bij daglicht worden we wakker en zijn we alle 5 blij en opgelucht dat het slapen bij ankeren goed is gegaan.
Yes, een positieve anker ervaring!
Bij het ontbijt bespreken we de optie's:
Door naar A Coruna, door naar de volgende Ria of hier langer blijven?
Hebben we genoeg brood en ander eten?
Tot grote verbazing van Sjouke Lute en Laurens Hendrik wil Marttje best nog wel een nachtje op deze ankerplek blijven.

Stiekem, vindt Marttje het omkneuteren op de boot met de dingen die je nog aan boord zijn wel leuk.
Ze heeft ingredienten aan boord om brood en een cake te bakken.
Aan de slag dus en de kids gaan aan de gang met hun schoolwerk.
Edwin gaat aan de slag met wat bootklusjes en zo is de ochtend al snel om.
De zon breekt door, de lucht wordt blauw en al onze natte spullen hangen al snel aan de lijn. Ook gaan de bakskisten open om daar alles te laten drogen.
De rubberboot gaat in het water. Sjouke Lute en Laurens Hendrik roeien met de rubberboot door de baai, langs een catamaran en een tweemaster, beiden met Nederlandse vlag.
Na de lunch is het in de volle zon lekker warm en we gaan met zijn allen een prachtig tochtje maken op een zij rivier.
(Voor de les aardrijkskunde: het is een meanderend regenriviertje dat uitkomt op een zandbank in een ria).
 
De omgeving is hier prachtig het heeft wel wat van Noorwegen.

Sjouke Lute en Laurens Hendrik gaan surfen, we brengen ze met de rubberboot naar een strandje met aanlandige wind zodat ze niet kunnen verdwalen. Het lukt al aardig, Sjouke Lute en Laurens Hendrik beginnen meters te maken ("een slag van 10 minuten", zegt Sjouke Lute). Maaike Grytsje gaat zwemmen bij de jongens, terwijl Edwin en Marttje de baai verkennen vanuit de rubberboot.

Daarna wordt Maaike Grytsje weer opgepikt, ze wil weer huiswerk maken. Marttje gaat zonnen op het voordek. Edwin ontwerpt weer wat aan zijn droomboot. 

Na een mooie zonsondergang wordt Edwin opgeschrikt om 02:00. Het geluid van ankerketting. Er blijkt een jacht te zijn aangekomen dat vlak bij ons ankert. Twee andere buurjachten kan Edwin niet meer zien, het blijkt dat zij vergeten zijn het ankerlicht aan te doen. De volgende ochtend bij het eerste zonlicht is te zien dat ze er nog gewoon zijn. Toch wel belangrijk, dat ankerlicht.

Marttje