In Saint-Raphaël, vlak bij de plek waar we nu een weekje zijn, is een museum over Louis de Funès. Deze man was wellicht de meest bekende Franse acteur in de tweede helft van vorige eeuw. Hij heeft in bijna 150 films geacteerd, meer dan 300 miljoen filmkaartjes werden er in totaal verkocht voor al zijn films.
In Nederland is hij vooral bekend van de films as Gendarme van Saint-Tropez (deze films hebben de basis gelegd voor een genre - door Hollywood uitgemolken in de Police Academy reeks) , en de film De eend en de Cadillac (Le Corniaud) - wat mij betreft een van de leukste familie films aller tijden over een stel boeven die in een witte Cadillac gestolen waar proberen te smokkelen door deze auto te laten besturen door een onnozelaar.
Sjouke Spoelstra, de vader van Marttje, kon enorm om hem lachen. Thuis hebben we een DVD box met een aantal van zijn films, altijd goed voor vertier op een regenachtige dag.
In alle films waarin Louis de Funès sinds 1964 optrad, speelt hij een "kwade held". Hij is bekrompen, bevooroordeeld, achterdochtig, autoritair, onredelijk en opvliegend. Dat laatste uit zich vaak in spectaculaire driftbuien. Meestal is hij een hooggeplaatst persoon die ondergeschikten afsnauwt en oneerlijk behandelt, maar is hij tegelijk kruiperig jegens wie machtiger is dan hij. Desondanks weet hij met dat antipathieke personage de sympathie van het publiek te winnen, ook al omdat hij nooit echt kwaad doet en uiteindelijk aan de "goede" kant staat, en vaak tot inkeer komt nadat hij zich uit allerlei hachelijke situaties heeft weten te redden. Dat De Funès met dat type zo populair werd, komt wellicht omdat het zo herkenbaar is.
We bezoeken het museum en zijn er bijna alleen - dit geeft alle tijd om de vele foto's en filmfragmenten te bekijken. Hilarisch. Hij is toch wel een vakman, zijn mimiek is onovertroffen, hij trekt als een magneet de aandacht, kan elke menselijke zwakte karikaturaal uitvergroten, en laat ons lachen om datgene wat we misschien zelf zijn. Goed beschouwd is hij een cabaretier op het grote doek, die in plaats van grappen over het leven, rollen van het leven speelt en in filmvorm verpakt aan het publiek presenteert. Het blijft leuk, vele dwaze vermommingen en slapstick scenes. Je zou het ook de Franse Charly Chaplin met de kolder van Laurel en Hardy en de temperament van een driftkikker kunnen noemen.
De vele films die hij maakte (soms 6 per jaar) eisten wel hun tol - hartaanvallen. Op een gegeven moment mocht hij van de verzekering nog wel films draaien, maar niet langer dan 3 uur per dag en er moest permanent een ambulance op de set aanwezig zijn.
Het filmoeuvre wat hij nalaat heeft de tand des tijds doorstaan - er zullen weinig Hollywood acteurs zijn die even veel films gemaakt hebben als Louis de Funès.
Edwin
Reactie plaatsen
Reacties