Zaterdag 6 juni 2020.
Deze blog begin ik te schrijven op dinsdag 9 juni - we zijn dan al vier dagen onderweg op onze mega tocht van Corsica naar Griekenland. Er is zoveel gebeurd dat het tijd wordt dit op te schrijven voor we dingen vergeten. Er worden op een later moment nog flink wat foto's bijgeplaatst. Dus bezoek deze blog later nog een keer en hou de galerij in de gaten.
Door de Corona situatie blijven de havens in Italië voorlopig gesloten voor bezoekers, zodat de enige manier om in Griekenland te komen aan een stuk door te varen (met af en toe ergens ankeren waar dat veilig kan zonder de Italiaanse regels te schenden).
Het alternatief, nog langer blijven in Corsica en riskeren dat dit het eindpunt van onze reis zou worden, vinden we een erger kwaad dan een non-stop zeil reis van een week - wat een slijtage slag zou kunnen zijn.
Hier hebben we drie maanden over kunnen nadenken tijdens de lockdown in Frankrijk. Het is dus niet een impulsief idee, maar een goed voorbereid en doordacht plan. Maar hoe het zal gaan uitpakken is zeer onzeker. Houden we het vol? Krijgen we slecht weer onderweg? Hebben we genoeg diesel? Genoeg water? Genoeg eten? Volop vragen en twijfels vooraf.
Al sinds februari houdt Edwin de weersvoorspelling voor de gehele middellandse zee in de gaten - en slaat die dagelijks op voor een periode van 10 dagen vooruit. En dan controleert hij het echte weer met de voorspelling van dagen geleden. De conclusie daaruit is dat de wind voorspelling (sterkte en richting) vrij nauwkeurig is voor een periode van 4 dagen vooruit.
Afwijkingen treden op wanneer een lage druk gebied net iets noordelijker of zuidelijker overtrekt.
Er zijn 4 routes die we bedacht hebben voor het langste stuk, het deel naar de straat van Messina (het kanaal tussen de laars van Italië en het eiland Sicilië): (1) rechtstreeks naar Messina; (2) via eilandjes ten noorden van Sicilië naar Messina (3) dwars oostwaarts oversteken naar eilandjes ten westen van Napels en dan via de Stromboli naar Messina, of (4) de kust van Sardinië volgen, oversteken naar Sicilië en de kust van Sicilië verder volgen. Navigaties voor al deze routes zijn gemaakt mogelijke ankerplekken waar we ongestoord zouden mogen overnachten gezocht, en voor- en nadelen van elke route in kaart gebracht.
Uiteindelijk is het de verwachte meteorologie die bepaald wanneer en welke route gekozen zal worden: waar de beste wind is moet je zeilen.
Gewapend met de amateur meteorologie van Edwin’s database van Middellandse zee weer blijkt begin juni dat de perfecte dag om te vertrekken 6 juni is. Dan staat er 12 uur lang een straffe westenwind die ons in no-time de helft van Sardinië zal laten passeren, en dan volgt een rustige nacht, fijn om te wennen aan nachtzeilen, en de volgende dag halve wind naar Ustica, het eerste eiland op de (vrijwel) rechte lijn Porto Vecchio - Straat van Messina.
Deze route minimaliseert de afstand, maar houd mogelijkheden tot overnachten op Ustica, Vulcano en op verlaten stukjes rond de teen van de laars van Italië - voor als we slaap moeten inhalen.
Twee dagen voor het uur U valt de beslissing - het wordt zonsopgang 6 juni. Dat blijkt, zo herinneren we ons later, de dag van D-day te zijn, de geallieerde invasie in Normandië tijdens de tweede wereldoorlog. Ook de datum van die onderneming werd uiteindelijk door de meteoroloog gekozen. De stranden van D-day zijn we in augustus vorig jaar langs gevaren - in het holst van de nacht - dus het D-day gevoel hebben we toen ook ervaren.
We hebben twee dagen voor de laatste voorbereidingen - er gaat voor 350 euro aan eten, drinken, water, campingaz mee. Alles wat we onderweg nodig zouden kunnen hebben vullen we aan. We proberen zo veel mogelijk uit te rusten wat niet past bij de drukte van de voorbereiding. De techniek van de boot wordt nog een keer gecontroleerd en een paar aanvullingen gemaakt, waarover later meer.
Op de vooravond van vertrek eten we nog een ijsje met Anna, Vincenzo en hun zoontje Agostino die onze vrienden zijn geworden tijdens de lockdown. Anna en Vincenzo hebben zoveel voor ons gedaan, waarvoor we hen intens dankbaar zijn. Zij zijn Italianen uit Turijn die nu een paar jaar op Corsica wonen en werken en hier op het eiland geen familie hebben - zo heeft de lockdown ons nader tot elkaar gebracht. Agostino is een fantastisch vrolijk en energiek kereltje van 2 jaar die “Sjouke-Luut - Sjouke-Luut” tegen Laurens Hendrik zegt. Hij lijkt te denken dat dit een soortnaam van Friese jongens is. Hij kan bovendien een beetje Fryslân Boppe zeggen, dat hebben onze kinderen hem proberen te leren.
Voor het havenpersoneel hebben Marttje en Maaike Grytsje taarten gebakken - een traktatie voor de dag voor vertrek. Zij hebben ons drie maanden zeer goed behandeld waar we ze erg dankbaar voor zijn. De grootste verrassing was dat, toen Edwin na een week in de lockdown voor de afgelopen week kwam afrekenen een glimlach kreeg van de haven-beamten, met de mededeling: betalen is niet nodig. Pas helemaal aan het eind kregen we te horen dat de burgemeester van Porto Vecchio had verordonneerd dat toeristen die door de lockdown in de gemeente haven vast zaten daar geen financiële schade van mochten ondervinden. Burgemeester Mela, wij zijn u zeer dankbaar.
Dan gaat de wekker op zaterdag 6 juni 2020 om 04:10. We proberen Porto Vecchio bij zonsopgang te verlaten, om zo lang mogelijk van daglicht en de harde westenwind te profiteren die daar momenteel waait.
Losgaan van de kade om 05:50 brengt ons in een jubelstemming. We gaan ervoor. We varen voortvarend door de baai met vele rotsen die we nu zo goed kennen dat we flink gas kunnen geven. Onderweg komen we langs een aantal ankerende schepen die maanden lang bij ons in de haven hebben gelegen maar sinds 1 juni in de baai verblijven.
Als we Punta Chiappa kunnen zien, een uitkijk post van de Franse Marine, komt de zon op.
Bij een eerdere tocht werden de marifoon kanaal 16 opgeroepen door Punta Chiappa wat onze intenties waren. Deze keer vragen ze niets. Dat is best prettig - nu hoeven wij niet te zeggen dat we Frankrijk met de noorderzon verlaten en de grijze gebieden in de interpretatie van Italiaanse Corona maatregelen proberen op te zoeken om zonder quarantaine plicht Italië door te komen en naar Griekenland uit te wijken waar vanaf 15 juni alle Corona maatregelen voor plezier vaartuigen zullen zijn opgeheven. Het geeft een beetje een Soldaat van Oranje gevoel.
Direct na Punta Chiappa zetten we 60% van het grootzeil, en 40% van de Genua, het maximale wat te dragen valt bij windkracht 6 en een vlaag van windkracht 7 op een halve-wind koers op onze Bleu Magenta. De snelheidsstrategie vandaag is om grootzeil in deze stand te houden en de Genua steeds zo groot te houden als nog net te doen is. Dat betekent eerst zo groot mogelijk zeil, dan reven als we de volle mep wind uit de straat van Bonifacio krijgen (25 - 30 knopen westelijke wind) en steeds verder uitreven naarmate de luwte van Sardinië meer prominent wordt. Met andere woorden - onze Genua werkt als gaspedaal: meer Genua = meer gas.
We blijven uitluisteren op VHF kanaal 16 en horen dat het bevoorradingsschip dat we maanden lang twee keer per week in Porto Vecchio hebben zien aankomen en vertrekken uit Cagliari komt. Kennelijk vaart dit schip de driehoek Marseille - Cagliari - Porto Vecchio.
We komen in de buurt van dit schip, maar weten dat we voorrang hebben. Een Zo Spoedig Mogelijk situatie uit Klein Vaarbewijs deel 1: Zeilend gaat voor Spierkracht, gaat voor Motor kracht. Als een streep varen we recht naar Ustica met ongeveer 8 knopen. Het bevoorradingsschip wijkt wat voor ons uit, waarvoor dank, en dan, op 300 meter afstand, loopt ons schip met de automatische piloot aan uit het roer, door een combinatie van helling, windvlaag en windschifting. Dit brengt ons in kruiskoers met het grote schip, dus springt de schipper achter het roer, zet hem op manueel sturen en corrigeert de koers in een paar seconden. Oef!
De wind neemt toe - we komen uit de luwte van de kust en vol in de wind die door de Straat van Bonifacio raast - dus reven we de genua naar ongeveer 15% en varen nog steeds ruim 8 knopen.
De weersvoorspelling is uitgekomen - precies de richting en kracht de we verwacht hadden. Onze koers 133 graden (ruw-weg naar het zuidoosten), brengt ons snel op afstand van Corsica. Van La Maddalena - de befaamde Italiaanse archipel ten noorden van Sardinië die we graag hadden willen bezoeken zien we niet meer dan wat vage contouren. Gelukkig hebben we bij ons bezoek met huurauto aan Bonifacio, een paar weken geleden, daar wel genoeg van gezien dat we een idee hebben van het uiterlijk van die archipel.
Dan komen we nog een paar grote schepen tegen, een vrachtschip van Garibaldi lines. Ook zien we in de verte een Militair Fregat dat westwaarts door de straat van Bonifacio vaart.
We passeren de beroemde haven van de Costa Smeralda - Porto Cervo op ongeveer 12 mijl afstand. Het befaamde Italiaanse zeil schip dat ooit aan de America’s Cup meedeed en daar nu te pronk staat zullen we niet te zien krijgen.
Dan beleven we ons finest hour - we klokken tossen 09:00 en 10:00 een uurgemiddelde snelheid van 9.03 knopen, een nieuw record voor ons. We halen regelmatig piek-snelheden boven de 10 knopen en zelfs eenmaal 11.6 knopen.
De start van onze tocht naar Griekenland gaat voortreffelijk.
Hier de route kaart zoals we dat zien op onze navigatie software van Stentec, van zaterdag 6 juni 2020 07:00 tot 13:00. Er is een schaalverdeling linksboven zichtbaar met 10 mijl afstand. Leuke oefening: wat was ons snelste uur: meet de afstanden tussen de paarse labels met de hele uren. Het is duidelijk - hier gingen we als een streep naar Ustica - geen bocht te veel gezeild.
Na zaterdag middag 13:00 nam de wind af en veranderde de richting - onze koerslijn is geen rechte lijn meer.
Reactie plaatsen
Reacties