Een maand op onze boot, hoe is dat nu?

Gepubliceerd op 17 augustus 2019 om 12:53

Inmiddels zijn we een maand onderweg en zitten we op Il d'Yeu. In het begin waren we vooral blij dat we eindelijk wegwaren, maar inmiddels komt het besef van wat we wel niet allemaal moeten doen. We zijn al op hele mooie plekken geweest (mijn favouriet is tot nu toe Guernsey) maar ook op passantenhavens dat je denkt van nou, wat doe ik hier?
Het zeilen zelf is leuk, tenzij je hoog aan de wind met bewolking en af en toe regen moet zeilen. Snelheidsmaniakken (Edwin) genieten dan volop, maar de bikinizeilers bidden voor ruimende wind. Al moet ik zeggen dat dolfijnen een heleboel goed maken.
Tijdens het zeilen is vaak niet zo veel te doen, dus daarom ga ik ook vaak 's middags plat. Na een beetje wennen gaat dat inmiddels heel goed.
Het tijdsbesef wordt ook steeds minder op de boot. Ik heb moeite met het onthouden wat we op een dag wel niet allemaal hebben gedaan en wanneer we waar waren. Maar wat we doen onthoud ik gelukkig wel.
Wat een tegenvaller is, is dat de dagen in de haven intensiever zijn dan op het water. Je wordt 's ochtends wakker, begint met ontbijten en daarna gelijk afwassen en wasjes draaien, uithangen om te drogen, inhalen, opvouwen en dan weer van voren af aan. Ook de website kost veel tijd, maar is ontzettend leuk om te doen.
De kleine ruimte waar we met zijn allen in leven vind ik heel gezellig. Ikzelf heb totaal geen last van een opgesloten gevoel of dat het te klein is. Alleen tijdens het opruimen van de boot is het een beetje krap omdat iedereen aan het lopen is en bezig is en niet overal is genoeg loopruimte. Maar met een beetje geduld lukt het prima. Maar mijn groote tweepersoons bed maakt een hoop goed :)
Al met al zijn we al behoorlijk gewend en kijken we uit naar de toekomst maar vergeten we ook niet te genieten van het moment!
Maaike Grytsje


Reactie plaatsen

Reacties

Anneke Kooistra
5 jaar geleden

Leuk verslag Maaike, en bijzonder dat je het besef van tijd en dag verliest. Dat moet raar voelen, maar ook wel bevrijdend. Ik kijk weer uit naar de volgende blog. Groetjes!