Nieuwpoort-Duinkerken

Zondag 28-07-2019

Prins Maurits kwam in 1600 tot Nieuwpoort met zijn leger om een einde te maken aan de kapers van Duinkerken. De veldslag bij Nieuwpoort in 1600 wordt in de Nederlandse geschiedenis boeken gerekend als een overwinning, maar na de veldslag waren de kapers van Duinkerken er nog steeds. En Maurits durfde niet verder te gaan dan Nieuwpoort, bang om te verliezen.
Vandaag gaan wij dus proberen wat Prins Maurits in 1600 niet aandurfde: door naar Duinkerken, maar wij doen het via de zee.
De geschiedenis lijkt zich te herhalen: bij Nieuwpoort zijn de omstandigheden altijd lastig.
We gaan varen met 20 - 25 knopen wind uit het zuidwesten. Dat is dus windkracht 6 uit de meest ongunstige hoek. Geen wonder dat maar een handvol boten de tocht richting Duinkerken begint.
Om het extra lastig te maken zijn er veel zandbanken, waar we omheen moeten varen om niet vast te komen. De zeekaart vertelt dat er hier langs de route 26 wrakken liggen. Kortom: de eerste echte test van de bemanning van de Bleu Magenta.
Eerst tanken we nog diesel bij een drijvende dieselpomp, zodat we de tank helemaal vol hebben. Voor de in techniek geïnteresseerden: onze 52 pk diesel motor neemt 3 tot 4 liter diesel per uur bij een snelheid van 5 tot 6 knopen.
We varen met tot 60% gereefd grootzeil en tot 50% gereefde genua. Het schip ligt daarbij goed op het roer en vaart gemakkelijk 5 tot 6 knopen door het water, aan de wind.
Uren lang maken we afwisselend slagen over bakboord en stuurboord, tot we uiteindelijk in het kanaal net buiten Duinkerken komen. We hebben het gehaald.
Als het kanaal te smal wordt om te laveren, rollen we de zeilen in en varen we het laatste stukje op de motor in. Daarbij halen we een Duits echtpaar op een 9 meter jachtje in. Later praat ik met de hele aardige schipper (1) die me vertelde dat hij het niet zag zitten om het hele eind van Nieuwpoort naar Duinkerken te laveren. Uiteindelijk waren wij zeilend sneller dan hij op de motor, dat geeft moraal voor het volgende etappe tegen de wind in.
De haven van Duinkerken heeft een kilometers lang gedeelte met zware industrie, alles van kolen, vloeibaar aardgas en veel chemische industrie waarvoor grote zeeschepen nodig zijn. Wij varen naar het meer oostelijk gelegen stadsgedeelte van de haven, waar de marina plaats bied aan veel vaste ligplaatsen met motorbootjes, en waar de passanten vooral zeiljachten zijn. Het is meer dan vol, geen leeg plekje meer langs de kade, en we moeten langszij een ander schip.
Na een verkenningsrondje waar we de afmetingen en de mate van geschiktheid van de buren proberen te taxeren gaan we langszij bij een bijzonder mooie tweemaster gemaakt van mahonie hout uit Vlissingen.
’s Avonds gaat Edwin buurten met de twee opvarenden van dit schip, met een fles kruidenbitter uit Texel. Het blijken beroeps zeevaarders te zijn die tegenwoordig werken als loods op de Westerschelde. Ze zijn net terug van een tocht naar de kanaal eilanden en vertellen over goede havens, slechte havens, het belang van goede navigatie als er veel stroom staat, dolfijnen in de baai van de Somme, hoe je met een aap een tweemaster sneller maakt (een apart stagzeil voor de tweede mast), de bezienswaardigheden in Boulogne sur Mer en zo meer.
Het is heel gezellig, maar Edwin wil het niet te laat maken omdat het schip uit Vlissingen morgen om 05:45 wil vertrekken. Dan moeten wij dus ook los op dat tijdstip. Maar dat is geen probleem, want we hebben ook een lange etappe voor de boeg: door het Nauw van Calais.

(1) In Boulogne spreek ik weer met deze beste man, Dieter, schipper van de Volante. Hij is nu gepensioneerd en heeft in zijn leven al ruim 40 keer een zeilschip gecharterd, in veel verschillende  landen. Daarbij heeft hij alle merken en typen schepen wel gehad. Dit is dus een ervaringsdeskundige. Uiteindelijk heeft hij een schip gekocht en koos daarbij voor een Nederlands (!) jacht, een Compromis 999. Dit schip heeft een beetje een s-spant wat bij zeegang veel meer comfortabel is dan de voor snelheid en hoogte-lopen geoptimaliseerde jachten met plat onderwaterschip en diepe smalle kiel.  

Edwin