Grote golven, dolfijnen, Nazare en Peniche

We willen vertrekken uit de haven van Figueira da Foz. Eerst moeten we nog even bij het havenkantoor langs om af te rekenen en de borg voor de sleutels terug te krijgen. De makkelijkste manier is met de boot. Er is weinig wind en dus is overvaren heel makkelijk. Laurens Hendrik mag het vandaag proberen, en het gaat uitstekend.

We nemen afscheid van havenmeester Carlos en zijn 9 uur later bij havenmeester Carlos (in Peniche) - het is geen familie van elkaar maar ze kennen elkaar wel.

Bij manouvreren in de jachthaven in Figueira da Foz zien we een Portugees marine schip langsvaren. Dan varen we zelf naar buiten (dit mag Sjouke Lute doen, gaat ook prima). Als we aankomen bij de pieren die de havenmonding afschermen van de atlantische oceaan zien we de flinke deining, en neemt Edwin het roer over. Er hangt een zwarte bol in de mast van het havenkantoor, wat betekent dat schepen onder de 11 meter de haven niet mogen verlaten of aanlopen. Wij mogen dat wel maar zijn dus gewaarschuwd.

Er staat nauwelijks wind, maar de deining uit het noordwesten is groot. Volle kracht ertegenin is de strategie die we kiezen en die pakt goed uit. We blijven vrij van brekende golven, en kunnen vaart genoeg lopen om steeds de golftop te halen. De golven zijn hier ongeveer 5 meter hoog, met een periode van 10 seconden (golflengte ongeveer 40 meter). Daarom zijn de golven geleidelijk genoeg om zonder stampen overheen te varen. Toch voelt het als een soort kermis attractie, een paar seconden lang een meter of wat klimmen en dan in grotere vaart naar beneden.

Alles gaat soepel en 5 minuten later zijn we uit het gebied met de grote golven. We kijken nog een keer naar het strand en de pier waar we gisteren veel lol hebben beleefd en zetten nu koers naar zuiden richting Peniche. Dit ligt middenin de nog af te leggen afstand naar Lissabon (Lisboa) en moet vandaag te doen zijn. De laatste resten grondmist trekt op, de lucht wordt prachtig blauw en het wordt een mooie dag.

Een paar uur later hebben we in totaal ongeveer 60 dolfijnen gezien. We varen langs een zanderige bodem met water van 20 tot 40 meter diep; kennelijk hebben ze het daar naar hun zin. Ook blijken ze erg nieuwsgierig, want veel groepjes zwemmen recht op ons af als ze ons in de gaten krijgen. Soms zien we drie dolfijnen tegelijk uit het water springen, een prachtig gezicht.

Als Laurens Hendrik telefoon krijgt van Roos uit Assen is het helemaal feest: dolfijnen overal. Voor de boot, naast de boot, achter de boot, onder de boot. 

Wat verder wordt het water ongeveer 500 meter diep. Er is hier oude oceaanbodem een kloof (de Canyon van Nazare).

Door de combinatie van de deining van de oceaan, de glooiend oplopende zandbodem, en deze canyon is Nazare een hotspot voor golfsurfers en windsurfers geworden. Tijdens de wintermaanden kun je hier een deining met golven van 18 meter hebben. Zijn wij even blij dat het vandaag deining wind is.

We houden daarom ook eerbiedig ongeveer 4 mijl afstand tot de kust van Nazare. We kunnen wel de rotsen zien, steil!  

Rond 4 uur krijgen we zicht op een aantal eilanden / rotsen die voor de kust van Peniche in zee liggen. Hoog en steil.

Zelf willen we naar het schiereiland waarop het de vissershaven van Peniche is gebouwd. Dit stadje is net als La Coruna, Gijon en Muxia gebouwd op een landtong gevormd door een hoge rots in zee. Daardoor is aan de zuidkant een perfecte beschutting tegen de hoge deining.

We zeilen eerst nog net ten zuiden van de kaap van Peniche waar bovenop en vuurtoren is gebouwd. De golven slaan hoog op tegen de verticale rosten, een prachtig gezicht in de warme avondzon. Dat willen we morgen wel eens van dichtbij bekijken.

We lopen de haven aan en halen het grootzeil in. Dan mag Maaike Grytsje aan het roer terwijl Edwin met de havenmeester Carlos belt. Na wat heen en weer gepraat blijkt er een plek te zijn die we met een andere boot moeten delen (hij ziet ons namelijk al varen, maar denkt dat dit telefoontje komt van een schip dat nog buiten de haven is). Maar wij zijn maar een schip en dat past net (of net niet).

Er ligt is net te weinig ruimte aan de ponton; maar een een Zweedse Nauticat met een aardig stel mensen verlegt snel hn boot een paar meter naar achteren zodat wij er ook passen. Een paar minuten later liggen we ook aan de ponton in de avondzon. De schemering begint rond 20:00 en 20:30 is het echt donker.

Inchecken gebeurt in deze haven door havenmeester en een echte politieagent. Gelukkig gaat alles heel gemoedelijk en zijn onze gegevens al electronisch bekend van de vorige haven, dat gaat lekker snel.

In de haven is nog een oude vesting, die gaan we morgen eens beter bekijken.

Na het avondeten (Captains dinner met eieren  meegekookt in de warme pan) gaat Edwin puzzelen met het weer en de planning voor de komende dagen. Het ziet er goed uit, aanhoudend noordenwind, perfect voor een tocht naar Lissabon en de Algarve.

Edwin